“Ben” insanın üzerinde taşıdığı, yükselmesini engelleyen hatta alçalmasına vesile olan bir ağırlıktır.

Bu ağırlığı bıraktığı ölçüde yükselir. Tamamıyla bırakabilirse yaratılmış varlıklar hiyerarşinin ala-yı illiyin denilen en üst mertebesine çıkar. İnsanın benliğini sıfırladığı ölçüde Allah katında değeri artar. Kul, yokluk aleminden geçip, varlık alemine erdikten sonra Hak varlığı ile var olur. İnsanların çoğu Allah’la sen sensin ben benim rekabetinde O’nun gücünün ve kuvvetinin kendinin olduğu yanılgısında, Allah’ın mülkünde Allah’a kafa tutuyorlar. O’nun insanlar için yarattıklarını yiyip içip sonra da O’na nankörlük ediyorlar. Bu zavallılar, kendini bilmezler kafalarına göre tanrı kavramı oluştururlar.

Hepsinin kafalarına göre oluşturdukları, kendilerini onaylayan tanrıları vardır. Kimileri de tabiata yaratıcı rolü verirler çünkü yaratılmış oldukları gerçeğini egoları kabul edemez.